Soru: Hangi durumlarda inzal(boşalma) orucu bozar?
Kısa Fetva
Kişinin eşine dokunması, sarılması veya öpmesi ya da istimna yoluyla inzal olması(boşalması) orucunu bozar ve kaza gerektirir. İhtilam olan veya eşine bakarak ya da onu düşünerek inzal olan kişinin ise orucu bozulmaz.
Detaylı Fetva
Hanefi mezhebine göre erkek ve kadının avret mahallerinin birleşmesi şeklinde gerçekleşen cima(cinsel ilişki) orucu bozar ve keffaret gerektirir. Bu şekilde vuku bulan cima da inzalin(boşalma) olup olmaması hükmü değiştirmez.[1] Ancak sûreten veya manen[2] bu cimaya zıt bir durum varsa oruç bozulsa da sadece kaza gerekir.[3] Ne sûreten ne manen böyle bir cima olmamışsa oruç bozulmaz.[4] Buna göre eşine dokunması, sarılması veya öpmesi sebebiyle inzal olan kişinin orucu bozulur ve bu orucun kazası gerekir.[5] Zira burada sûreten cima gerçekleşmese de manen gerçekleşmiştir. İstimna ile boşalmak da bu şekildedir.[6] Eşini düşünmek veya ona bakmakla inzal olan kişinin orucu ise bozulmaz.[7] Nitekim burada ne sûreten ne de manen cima gerçekleşmiştir. İhtilam olanın orucunun bozulmaması da bu sebepledir.[8] Zikredilen hükümler noktasında Hanefi ve Şafii mezhepleri arasında bir ihtilaf yoktur.[9]
[1] Ahmed b. Muhammed b. İsmâîl ed-Dûkātî et-Tahtâvî, Ḥâşiye ʿalâ Merâḳı’l-felâḥ (İstanbul: Daru’l-Hanefiyye, 2018), 2/535.
[2] Cimanın sûreten gerçekleşmesi iki avret mahallinin birleşmesidir. Mânen gerçekleşmesi ise şehvet duyulan bir mahalle mübaşeret(öpmek, dokunmak vs.) etmek sebebiyle inzalin(boşalma) gerçekleşmesidir. bkz. Muhammed Emîn b. Ömer b. Abdilazîz el-Hüseynî ed-Dımaşkī İbn Âbidîn, Reddü’l-muḥtâr ʿale’d-dürri’l-muḫtâr (Beyrut: Dâru’l-Ma’rife, 2015), 3/427.
[3] Ebü’l-Hasen Burhânüddîn Alî b. Ebî Bekr b. Abdilcelîl el-Fergānî el-Mergīnânî, el-Hidâye şerhu bidâyeti’l-mübtedî (Karaçi,: el-Büşra, 2021), 1/345.
[4] el-Mergīnânî, el-Hidâye şerhu bidâyeti’l-mübtedî, 1/344.
[5] Heyet, el-Fetâva’l-Hindiyye (Beyrut: Dâru’l-Fikr, 2014), 1/267.
[6] İbn Âbidîn, Reddü’l-muḥtâr ʿale’d-dürri’l-muḫtâr, 3/426.
[7] Heyet, el-Fetâva’l-Hindiyye, 1/267.
[8] el-Mergīnânî, el-Hidâye şerhu bidâyeti’l-mübtedî, 1/344.
[9] Bkz. Ebü’l-Abbâs Şihâbüddîn Ahmed b. Muhammed b. Muhammed İbn Hacer el-Heytemî, Tuhfetü’l-Muhtâc bi Şerhi’l-Minhâc (Beyrut: Dâru’d-Diyâ, 2020), 3/637-38.
